– Barna vore viktigast

Ingvar Torsvik sa tidlegare i haust opp stillinga som kommunaldirektør for oppvekst og kultur for å ta til som generalsekretær for Normisjon. Grunna ueinigheit om ledarstil har Normisjon trekt tilbodet til Torsvik og han går ei jul i møte utan å ha en jobb å gå til når vi bikkar nyåret.

– No skal eg heim til Sandnes og feire jul.

– Ungane kjem heim, så vi blir samla alle saman. Det skal bli utruleg kjekt.

– Eg er heilt open til kva januar bringer. Det ligg utrulege moglegheitar der ute, seier Torsvik om den uventa og nye situasjonen han har kome opp i.

– Vore ei utruleg spennande reise

Den avtroppande kommunaldirektøren tek seg tid til ein prat med Midtsiden midt oppe i pakkeesker på eit rådhus kor ombygginga pågår for fullt. Eigentleg eit godt bilete på tida til Torsvik i kommunen. Det har vore mykje endringar under Torsvik si leiing.

– Eg har fått vera med på utruleg mykje med bygging av barnehage, skuler, utarbeiding av kvalitetsplan og skulebruksplanen.

– Det har vore ei utruleg spennande reise kor eg har fått vide fullmakter under trange budsjett og enorm tillit frå ei trygg og god kommuneleiing.

– Vi har klart å setje opp drifta på ein ny måte med fokus på tenester for barn og unge.

– Nettopp det har vore viktig for meg. Vi er her for ungane som skal få dei kommunale tenestene, ikkje omvent, påpeikar Torsvik.

Mission impossible

Torsvik skryt av Os kommune og osingane.

– Det har vore artig og inspirerande å bli invitert med på ei reise i ei kommune som ikkje berre seier den skal inspirera, men som òg har gjennomføringevne.

– I osingane er det ei enorm kraft og vilje til utvikling. Det skal vi leggja til rette for.

For Torsvik er kvalitetsplanen utan tvil det viktigaste, men likevel ikkje det som har tatt mest tid og krefter.

– Endringa i finansieringa av dei ikkje-kommunale barnehagane har vore eit mission impossible.

– Vi gjorde rett i å byggje Os barnehage og setja standarden for drift, men det som har kome frå departementet har ikkje vore tilstrekkeleg.

– Då tenkjer eg både på krav til drift og finansiering. Med så mange private barnehagar som vi har i Os, så er vi prisgitt sentrale mynde.

– Det er nok det som har vore det mest frustrerande og det som har stressa både politikarane og dei andre tenestene som har vore nøydd til å ta sin del av kostnadane.

Det viktigaste utvalet

Samspelet med politikarane set Torsvik pris på.

– Vi har ikkje alltid vore samde. Politikarne har høge ambisjoner og av og til har eg fått juling i høve krav til resultater, men det er slik det skal vera.

– Det samspelet som vi fekk med politikarane i tenesteutvalet har vore enormt givande.

– Rett nok sleit både vi i administrasjonen og politikarane sjølve litt i starten med å skjønne rollene sine, men etter at Hedevig Holst, Nils-Petter Borge og eg sjølv fekk rydda opp i dette, så utviklar utvalet seg til å bli det viktigaste utvalet i kommunen.

– Det å kunne drøfta saker og problemstillinger utan at det skulle gjerast eit formelt vedtak trur eg har vore riktig og viktig for å skapa ein best mogleg tenesteproduksjon.

Betre samarbeid på tvers

Ikkje alt har vore like rosenrødt, men Torsvik gjev seg med hovudet høgt heva.

– Skulene har trange budsjetter og ønskjer å gjera ein best mogleg jobb.

– At det skapar ei enorm spenning og gjer at tenesteproduksjonen blir frustrerte skjønner eg godt. Penger smører maskineriet, men samstundes er vi prisgitt dei midla vi får.

– Kva er du minst nøgd med sjølv?

– Det er nok at vi ikkje har fått til eit godt nok samarbeid på tvers av kultur/oppvekst og helse/sosial.

– Vi har ungar som treng tenester frå båe områda. At vi har slitt med å få til heilhetlege gode løysingar for desse irriterar meg.

– Det skulle eg gjerne vore med på å fullføra.

– Men når eg ser tilbake på dei fem og eit halv åra eg har vore her så gjer eg det med stor takksemd.

– Møtet med osingane har vore gode, sjølv når det har vore usemde og tøffe frontar, seier Ingvar Torsvik, som ber om å få avslutta intervjuet med ei helsing til osingane.

– Kjære osingar. Tusen takk for meg!