– Tørr å gå langt nok!

Torsdag morgon møtte Cato Zachrisen, prosjektleiar i «Liv på Øyro» medlemmane i Os Sentrumsforening til morgonkaffi og orientering om status i prosjektet.

– Historia viser at «alle» legg skulda på «alle» for situasjonen på Osøyro. Gårdeigarane skuldar på kommunen, dei næringsdrivene på gårdeigarane og slik held det fram.

– Eller alle finn ein felles «fiende» i kjøpesentra. Men det hadde vil ikkje vore kjøpesentre om ikkje vi som kundar ville hatt dei, påpeika Zachrisen, då han opna møtet med dei næringsdrivane og gårdeigarane.

– Det er håp!

Den tidlegare eigedomsmeklaren og -utviklaren ser at moglegheitene for Os sentrum er enorme.

– Vi har eit konsentrert sentrum med få gater og kvartal og relativt få bygningar.

– Alle vil det same, nemleg skapa liv på Øyro med meir folk og fornying.

– Som tidlegare eigedomsutviklar er det ein grunnleggjande tanke som ligg i botn. Prosjekta må vera realistiske og lønsamme for dei som skal gjennomføra dei. Er dei ikkje det, så skjer det ingenting, fryktar Zachrisen.

Må bu folk i sentrum

Framtidsvisjonane for sentrum er tydelege for prosjektleiaren.

– Det må bu folk i sentrum. Dei er grunnstamma for eit levande miljø.

– Samstundes må vi skapa aktiviteter, opplevingar og eit godt bumiljø. Skal gårdeigarane lykkast med investeringane sine må vi gjera sentrum til ein attraktiv stad også for barnefamiliar, ikkje berre førstegongsetablerarar og vaksne som vil få ha eit lettstelt husvêre på sine eldre dagar.

– Eg kunne godt tenkt meg å bu i sentrum i staden for i ein einebustad i landlege omgjevnadar, om ungane mine kunne sykla rundt på eigenhand, eller det hadde vore leikeområder og aktivitetar dei hadde funne attraktive, argumenterte Zachrisen.

Om vi får til eit attraktivt sentrum vil vi òg få eit tilpassa og levedyktig næringsliv, var tesa til prosjektleiaren.

Må gå dobbelt så langt

For å skapa eit attraktivt sentrum krevst det mot og ein posjon galskap.

– Kjøpesentra ser at det ikkje held med berre butikkar. Dei rettar seg no inn mot å bli livsløpsarenaer kor ein i tillegg til handel får aktivitetar og opplevingar både for born og vaksne.

– Slik må vi tenkje også. Om vi hadde satt oss ned og laga ei liste over alle aktivitetar vi kunne tenkt oss å gjera, så kunne vi berre å krølla lista saman og kasta ho.

– Vi må tørre å gå dobbelt så langt som vi klarar å få ned på ei liste her og no om vi skal lukkast.

Kan byrja i det små

Ei totalrehabilitering av Os sentrum, med nye hus, torg og gater vil naturleg nok ta nokre år. Men likevel er det mykje som kan gjerast allereie no.

– Etter å ha gått rundt i sentrum, sett meg om og snakka med huseigarar og forretningsdrivarar vil eg oppfordra dei til å ta et blikk på sine fasader og nærmeste område. Eg vil tru de vil finne idear som lett kan realiserast uta for mye kapital eller risiko !

– Det kostar ikkje mykje å kosta fortauet, fjerna løvetann og mose langs husveggen, eller gje husa eit strøk måling, eller i det minste holde det velstelt. Det er ikkje meir enn vanleg vedlikehald, meinte Zachrisen.

Må skina i 2018

Opninga av den nye vegen mellom Os og Bergen vil vera eit naturleg mål å retta seg inn mot i følgje Zachrisen.

– Vi må klara å tenkje både på kort og lang sikt. Vi må sjå på moglegheitene, gjera val av kva aktivitetar og opplevingar vi ønskjer i sentrum og regulera til bruk.

– Treng vi så mykje vegar og parkering i sjølve sentrum? Kan vi regulera høgda på husa til det grunnen tåler slik at det blir lønsamt å gjera investeringane?

– Dei planane som har vore presentert så langt er i det store og heile gode etter mi meining. Akkurat som sentrumsplanen også er det, men vi må sjå på korleis gå fram og gjera det lønsamt for investorar å legga pengar inn i prosjekta.

– Når snora klippast på vegen må Osøyro skine. Det er den sjansen vi får.