- Som å hoppa i fallskjerm

- For tre år sidan blei eg lagt inn på Haukeland med det vi trudde var ein alvorleg sjukdom. Ei natt eg låg der byrja eg å tenka på kva eg hadde lyst til å realisera før det blei for seint.

- Det eine var å skriva ei skjønnlitterær bok, det andre var å ta med ungane til Egypt, fortel Siri Lill Mannes når Midtsiden møter ho på gjestebrygga ein fin junidag.

Same dag som ho sette seg på flyet til Egypt gjekk boka i trykken.

- Det er litt surrealistisk å tenka på at to av dei tinga som sto øvst på lista skulle skje samstundes, nesten tre år seinare, seier Siri Lill.

På padletur med vener frå Os
Handlinga i boka er lagt til eit politisk toppmøte på Polarøya på Helgelandskysten, der vi møter geolog Mary Moan som har utvikla ein metode som kan revolusjonera olje- og gassutvinninga. Møtet blir meir dramatisk enn kva statsministeren, miliardæren, russarane og norsk etteretning kunne forestilla seg.

Inspirasjonen til å velja Helgelandskysten og polarsirkelen kom etter at Siri Lill var på padletur i 30 varmegradar og strålande sol med gode vener frå Os.

- Vi hadde ei flott stund med padling og fjellturar. Området var heilt fantastisk, så då eg skulle finna ein stad å legga handlinga til, gjekk tankane tilbake til Helgelandskysten og dei vakre omgjevnadane der.

- Eg hadde òg tatt mange bilde og film frå turen, som hjelpte meg med å få skildringane av naturen og terrenget så riktig som mogleg, fortel forfattaren ivrig.

Lært masse på vegen
- Som journalist er eg oppteken av reseach og å kvalitetssikra dei opplysningane eg får. Slik var eg i arbeidet med boka òg. Eg har besøkt dei stadane og bygningane eg skriv om slik at eg ikkje dummar meg ut på fakta. Visste du forresten at politiet i Stavanger tek trappane og ikkje heisen?

- Eg har møtt utruleg mykje velvilje på vegen. Eg har fått floge i helikopter, besøkt stadar som er stengt for ålmenta og lært ein masse på område eg ikkje kunne noko om frå før, fortel ho.

Tatt mykje tid
At det tek mykje tid å skriva ei bok, sjølv for ei som er vant til korte frister og at ting går unna, blei ei ny oppleving.

- Det var mykje meir arbeid enn det eg hadde trudd. Det siste trekvart året har eg vore oppe i 18 timars arbeidsdag med TV2 og skriving, fortel den ferske forfattaren.

Selte alt
Det første opplaget blei rive vekk så raskt at forfattaren sjølv ikkje fekk dei bøkene ho hadde krav på. No har forlaget trykt eit nytt opplag slik at det totalt har komme opp i 6000 eksemplar.

- Korleis er det å oppleva ei slik mottaking?

- Det er kjekt at forlaget måtte dobla opplaget med ein gong. Eg hadde ingen andre forventingar anna enn å skriva bok, seier Siri Lill.

- Pappa klarte ikkje legge den frå seg
Når Midtsiden spør om kva reaksjonar ho har fått på boka fortel ho om berre positive tilbakemeldingar frå lesarane. Sjølv det faderlege opphavet syntes boka var så spennande at han ikkje klarte legga boka frå seg før den var ferdiglest.

- Eg blir jo litt nervøs, når eg får melding på facebook om at folk ønskjar seg boka til bursdagen. Tenk om eg skuffar dei, seier Siri Lill.

Gode kritikkar
Kritikarane skriv om ein lovande debut, ei lettlest James Bond-aktig bok med fart og spenning, men saknar ei mer elegant avslutning. Dei peikar også på at det blir litt for mange lause trådar.

Samstundes ser dei for seg ein krimserie med dei tre hovudpersonane i boka - Sofie Bønes, Mary Moan og Gard Vikholm.

- Kva tenkjer du sjølv om kritikkane og det å koma med ein oppfølgjar?

- Eg har jo sett veldig journalistisk på plottet og har nok mykje å læra i forhold til det å skriva skjønnlitterært. Samstundes er det artig å bli omtalt som ung og lovande i ein alder av nesten 40.

Som 24
- Den første kommentaren eg fekk då eg presenterte manuset var at dette var som å lesa manuset til tv-serien 24, ler ho.

Denne skildringa kan Midtsiden forstå. Vi har lest boka og tempoet kan minna litt om det vi kjenner frå den kjente tv-serien. Samstundes opplever vi at det er nettopp det som gjer at det er så vanskeleg å legga boka frå seg. Du blir dregen med vidare i handlinga.

No er ikkje vi erfarne bokanmeldarar, men vi kunne kanskje ønskt oss 100 sider til, slik at ein del av historia kunne fått litt meir kjøt på beinet.

Eksklusiv signering
Torsdag 24. juni 12 – 13 set Siri Lill seg ned på Osøyro Libris for å signera boka.

- Dette er den einaste signeringa eg har sagt ja til, fortel ho.

Berre ei veke att
Når vi først møter Siri Lill Mannes til eit intervju kan vi ikkje koma utanom at ho har teke sluttpakke i TV og gjer seg som ankerkvinne i nyhetene fredag 25. juni.

- Korleis har det vore å jobba i TV2 i 18 år?

- Eg har hatt ei fantastisk tid og er takksam for alt eg har fått oppleva. Eg trur eg har hatt den mest spennande jobben i Medie-Bergen, om ikkje i heile Noreg.

Når vi spør om kvifor ho valte å takka ja til sluttpakka, så kjem ho attende til fallskjermhopping. Det å få sjansen til å starta på scratch igjen, utan å veta heilt kva ein skal ta seg til, beskriv ho som utruleg spennande.

- Dei sluttpakkegreiene er geniale. Alle som får ein slik sjanse burde gripa den. Då får du høve til å ta fri ei stund, tenkja gjennom kva du har lyst til og stresse ned, fortel ho.

- Blir det ikkje trist å gje seg etter så lang tid?

- Eg kjem sikkert til å sakna trøkket før deadline og rett før vi skal på lufta. Det blir litt rart å få fri på kveldene, men samstundes litt deilig. Eg har jo berre jobba kveld, ei uke på og ei uke av.

Fekk drøymejobben
- Då eg starta i TV2 fekk eg drøymejobben. Eg hadde ikkje søkt fordi eg trudde eg ikkje var kvalifisert, men eg fekk ein telefon om eg hadde lyst å komma på intervju.

– Det hadde eg, og plutseleg var eg tilsett som TV2s yngste utanriksreportar, fortel ho om korleis det heile starta.

Sterk oppleving
Eit av dei første oppdraga Siri Lill blei sendt på var som 22-årig utanriksreporter å dekka hungersnøden i Somalia. Det står framleis som eit av dei sterkaste minnene.

- Røde Kors var der og prøvde å hjelpa etter beste evne. Og så kom vi, som i staden for å hjelpa skulle ta bilde med eit kamera dyrt nok til å redda dei fleste.

- Eg vel å sjå på det sånn at vår hjelp var å fortelje om krisa. Derfor blei det veldig spesielt å koma heim med alle dei sterke inntrykka og oppleva at alle var opptekne av at TV2 skulle på lufta for første gong, krisa i Somalia engasjerte mindre.

Irriterte Nelson Mandela
Då vi lurer på kva som er det beste minnet frå tida i TV2 kjem møtet med Nelson Mandela med ein gong. Ho karakteriserar Mandela som ein person med fantastisk utstråling.

- Eg jobba som utanriksreporter og dekte valet i Sør Afrika i 1994. Der var eg på pressekonferanse med Mandela. Eg var den første utanlandske reporteren som fekk stilla spørsmål, og klarte å gjera han irritert.

Siri Lill fortel at det i samband med valet var mykje bombeattentat iverksett av kvite ekstremistar som ville hindra at folk gjekk til urnene. TV2 teamet hadde vore rett i nærleiken av ei bombe som gjekk av, og det alle lurte på var om attentata ville gjera at folk ikkje møtte opp.

Mannes spørte Mandela om dette på pressekonferansen.

- Eg kunne sjå at det irriterte han. Men han henta seg innatt og svarte etterkvart noko sånn som «The spirit is so high that nothing is going to stop us.»

Kva no?
- Til slutt Siri Lill. Kva skal du gjera no som du sluttar i TV2. Blir det fleire bøker?

- Ja, eg vil skrive meir fordi eg ser at eg kan bli betre. Det motiverer meg.