Skuffa over at det ikkje er fleirtal for rusreforma

Det er ikkje kvardagskost for oss i MDG å vera nøgde og glade for forslag til endringar som regjeringa legg fram.

Gleda var difor stor då forslaget til rusreform vart lagt fram, med radikale grep som flyttar fokus frå straff og forfølgjing av brukarar til hjelp og omsorg for svake grupper i samfunnet.

Forsking på rus og kriminalitet syner tydeleg at straff bidreg til å forsterka dei negative skadeverknadane ved ulovleg rusbruk. Straff bidreg til å gjera livssituasjonen til dei som blir straffa verre, hjelp fører til at livssituasjonen til dei som får hjelp blir betre. Frykt for straff, stoggar dei som treng det frå å be om hjelp.

Skadeverknadane vi ser i samfunnet av rus slik det er no, fortel oss tydeleg at det er langt på overtid å gjera noko radikalt for å hjelpa dei som slit.

Då Portugal la om sin ruspolitikk ei tid tilbake, var det nettopp å flytta fokus frå straff til hjelp, og det å behandla alle brukarar likt, som var nøkkelen til suksess.

Etter regjeringa sitt framlegg har så dei store opposisjonspartia etter kvart gjort seg opp si meining.

I Frp vart ein fort einige om å ikkje støtta reforma. I den prosessen valde ruspolitisk talsperson Kari Kjønaas Kjos å trekka seg frå sitt verv i protest mot korleis saka vart handsama i partiet.

Trygve Slagsvold Vedum i Senterpartiet var kjapt ute med å kalla reforma ei gåvepakke til gjengane, sjølv om eit politi som ikkje treng å bruka ressursar på å jaga brukarar heller kan konsentrera seg om dei organsierte kriminelle som står for import og sal av ulovlege rusmiddel.

I Arbeidarpartiet var det sterke krefter som ønskte å støtta reforma, men dei vann diverre ikkje fram når majoriteten i partiet meiner at ei sak som har vore utgreidd i årevis treng meir utgreiing.

Eg er sikker på at vi får ei rusreform. Vitskap og forsking kjem til å vinna over gamle fordommar og forenklingar.

Det som gjer meg trist, er at talet på overdosedødsfall (275 i 2019) ikkje kjem til å gå ned så lenge vi ikkje endrar politikk.

Dei økonomiske kostnadane knytt til kriminalitet og dei psykiske kostnadane for alle som opplever rusmisbruk i sine nære relasjonar, er øydeleggjande medan vi ventar på at reforma må ta endå ein runde i den politiske kverna.

Når våre etterkommarar skal vurdera kva tid vi gjorde gode val, vil dei ikkje peika på den gongen vi utsette å reformera rusarbeidet.

Torgeir Skjælaaen
Miljøpartiet dei Grøne