Skamlaust effektivt

I vår dukka det opp ein ny band-konstellasjon i Os.

Øyvind Hægland, saman med Ole Amund Gjersvik og Magne Lunde, utgjer kjerna i Waterwagon.

Seinare har bandet blitt utvida med ei gruppe gjestemusikarar beståande av Leif Østrem, Trond Pedersen, Kim Gulbrandsen og lne Tumyr.

I mai kom den første singelen «Go For Tomorrow» (med video), og bandet kunne då fortelja at heile plata skulle koma ut i september.

På onsdag var det sleppefest på Madam Felle i Bergen, og i dag er plata offisielt ute og tilgjengeleg på alle format.

Rett på sak

Bandet går rett på sak med to kjappe på rappen.

«The Day» og den banjo-drivne «Have Your Mind Set» set stemninga for kva Waterwagon er. Vokalist Øyvind Hægland er langt frame i lydbildet, støtta av eit høgt musikalsk bakteppe.

Det let uforskamma bra, og orda «internasjonalt lydbilde» hamnar på blokka. Samstundes er det noko «bergensk» over miksen på plata.

Musikalsk handverk

Å setja Waterwagon i ein kategori eller bås er ikkje rettferdig ovanfor bandet.

Ja, det er pop, kanskje vaksen-pop, det er rock, men samstundes ikkje - det heile er meir enn noko anna eit prov på kva gode folk kan få til saman.

– Låtane er lette å skjøna, lette å lytta til, men tek du deg tida til å høyra godt etter, vil du høyra lag på lag med musikalsk glede og skaparverk. Alle instrumenta og alle lydane har sin plass og si meining i heilskapen.

At Hægland har ei distinkt, nasal måte å syngja på, vert spegla og vegd opp av resten av bandet. Saman vert det ein fin balanse utav det.

Magne Lunde bind det heile saman med eit økonomisk trommespel, best oppsummert med uttrykket «less is more».

Ei plate spekka med referansar

Er du passe opplytta på musikk frå 60-talet og fram til i dag, vil du ha ekstra glede av «Go For Tomorrow».

Referansane, hinta og hyllestane kjem tett.

Pink Floyd-kjensla ligg i bakgrunnen på «You And I».

Den lett funky «He Can Make It Go Away» er for artikkelforfattaren eit vink til Tom Petty.

Totalt sett har plata noko 60-tals over seg, men utan at ho let som ei plate frå 60-talet. Her får du vibbar frå både The Beatles og The Beach Boys hekla elegant saman med eit moderne uttrykk.

Effektiv til fingerspissane

«Go For Tomorrow» tel 14 låtar fordelt på 47 minutt. Det gjev ei snitt-tid på 3 minutt og 35 sekund på kvar låt.

Det heiter seg at for å få radiospeling skal ein låt helst ikkje vera på meir enn tre og eit halvt minutt.

9 av 14 låtar på plata er på 3-talet.

Tre av desse er på under 3 minutt.

Platas lengste låt er rett under fire og eit halvt minutt.

Waterwagon har med «Go For Tomorrow» levert ei effektiv og vel-letande plate, strippa for unødvendig fyll. Det er skamlaust effektivt - til fingerspissane.

Les òg: Magne Lunde om trommisar, soloar og Waterwagon

På engelsk - kva om?

Tekstmessig syng Hægland personlege og ærlege tekstar på «rett-fram-engelsk».

Refrenga er store, men ikkje noko du gaular til. Det melankolske uttrykket til Waterwagon passar godt til Hægland sine betrakningar og tankar.

Anmeldaren har likevel ein draum; kva om Hægland tok til norske tekstar, helst nynorsk?

Den plata ser eg fram til!

Døm sjølv

Terningkast? Nei, lytt og døm sjølv.

«Go For Tomorrow» er eit flott tilskot til Os si musikkhistorie, og ho er nok perfekt til ein biltur kor du har god tid. Minst 47 minutt ...

Ekstra gode spor: «He Can Make It Go Away», «For The Unfortunate Ones», «Never Stopped Lovin' You»