På besøk i Askvik - etter 76 mil på spark!
Ole Henry Snildalsli kvilte seg i Os etter å ha sparka frå Trondheim til Bergen.
Bildeserie:
Han bestemte seg ein fredagskveld og sparka av garde måndagen, Ole Henry Snildalsli (19), som gjorde unna Trondheim - Bergen på sparkesykkel.
Etter 14 dagar på to små hjul, på ein sparkesykkel bygd for triksing, kom han måndag i mål i Bergen. Frå tysdag til torsdag har han budd hos tante, onkel og søskenbarn i Askvik.
– Den er bygd for triksing, ja. Eg driv litt med triksing innimellom og tok sparken eg hadde for hand. Så kjøpte eg litt mat og eit telt før eg starta.
Til og med ein terrengsyklist ville nok skifta til racer om han skulle sykla ritt på asfalt. Men Ole Henry tok sekken på ryggen og la i veg, framoverlent, på den to år gamle triksesykkelen.
– Styret er litt lågt, så det blei tungt i lengda, spesielt sidan eg hadde ein stor sekk på ryggen. Etterkvart fann eg ein teknikk som avlasta låra, så det var sekken som var verst.
3 meter per krone
Det starta med at Ole Henry og resten av russekullet deltok i aksjonen Krafttak mot kreft.
– Då vi likevel skulle samla inn pengar ville eg gjera litt ut av det, så eg sa eg skulle sparka éin meter per krone skulen min samla inn.
Det blei 234.000 kroner, men 23 mil blei for lite, meinte den sparkeglade trønderen.
– Eg har nemleg sparka 28 mil ein gong før, frå Oppdal til Åre, ein sommar for tre år sidan. Den gong var det berre fordi eg hadde litt lite å gjera på den sommaren.
– Eg måtte nesten sparka litt lengre denne gong, følte eg, men eg har kvidd meg til turen i heile sommar. Til slutt måtte eg berre få det unnagjort.
– Kan ikkje setja oss på han
Etter ankomst måndag tok han seg ei natt på hotell i Bergen.
Det var ein pigg og opplagt trønder Midtsiden møtte i Askvik onsdag, lett i steget og tilsynelatande ikkje fysisk prega av den lange turen han nett har lagt bak seg.
– Men det var ikkje sånn at eg sparka frå Bergen til Os tysdagen, seier han og ler.
– Ikkje hadde du gir til oppoverbakkane og ikkje har du same sjanse som ein syklist til å bremsa i nedoverbakke, kva var verst?
– Oppoverbakkane var verst! Nedover så gjekk det så fort det rulla. I ein bakke med 9 % helling heldt eg på å ta igjen bilane framfor meg.
Mamma og pappa, Grete og Ole, kom tysdag med bil frå Trondheim til Askvik for også å besøka slekta, Grete si søster Rigmor og mannen Oddvar Torget.
– Kva synest de foreldre om desse turane?
– Vi sa at han ikkje fekk lov til å sykla frå Oppdal til Åre, men han gjorde det likevel. No er han 19 år og vi kan ikkje akkurat setja oss på han heller. Han er ikkje lett å stoppa når han får idear.
Møtt med heiarop og omsorg
Etter å ha sjekka rute på Google Maps, og huka av for «gange», sa Ole Henry til mamma at han hadde funne ei gå-rute utan tunellar. Det stemte ikkje heilt, men mora blei rolegare. Eit skikkeleg turkart med betre rute fekk han ikkje før ein venleg kar nærmare Ålesund gav det til han.
– Det var utruleg mykje støtte å få på turen, og det starta allereie første dagen, med ein gjeng på 7-8 mopedar som kom og følgde meg eit stykke. Eg syntest det var kjempekult.
Han har og fått tildelt store mengder proviant, folk har kome køyrande med bil og leita etter han for å gje vekk RedBull, proteinsjokolade og annan mat.
– Ei stund var det så mykje at sekken blei for tung, eg måtte rett og slett gje vekk noko av det.
Ole Henry sendte live via Instagram til faste klokkeslett gjennom dagen, og fekk fleire følgjarar. Nesten kvar gong han kom inn til ein tettstad sto det folk langs veien og heia, eller kom springande for å spandera middag.
– Eg har òg fått mykje gratis overnatting, både på hotell, motell, hos privatpersonar og på ei ferje.
– Ei ferje som låg til land på natta?
– Nei. Eg fekk eit rom og søv mens ferja gjekk fram og tilbake. Berre 5 av 14 netter blei i telt.
Denne opplevinga av støtte har vore med på å ta Ole Henry i mål.
– Kor tid var du nærmast å gi opp?
– Den nest siste dagen. Eg var enormt svolten og hadde tre mil igjen til Ostereidet. Eg visste at eg måtte nå fram før eg la meg, ellers hadde eg vakna og vore endå meir svolten, og framleis ha same distanse igjen.
Ole Henry gledde seg over å kvila ut i Askvik og såg fram til å sjå omtrent den same ruta frå baksetet på bilen til mor og far på veg heim torsdag.