Idol, kjøttkaker & brun saus...

Truleg har dei fleste opplevd Eirik på ei scene dei siste 24 åra. Anten som trommande russ på ein Tysse-hengar, som eminent forsongar for eit korps, eller som deltakar i eit eller anna spennande musikkprosjekt i bygda.

Det var fleir med meg som blei småskeptiske då det kom ut at Eirik skulle delta i Idol 2013; han passa jo ikkje inn i konseptet! Kva skulle Eirik gjera i eit program, så amerikansk tufta, at ein ofte undrast om det eigentleg er tannbørster og andre lettselde artiklar med årets vinnar trykt på som er poenget...

Men jøye meg, for ei ferd det blei!!!

Det tok ikkje Eirik mange sekunda framfor kamera før det gjekk opp for meg at dette kunne verta verdt å sjå på. Eg er lojal mot vener, men som utøvande musikar sjølv, har eg, og nok mange med meg, litt problem med å sjå at alle som når langt i Idol, faktisk fortener gratis ny bil, platekontrakt, og ikkje minst den noko ansvarsfulle tittelen Idol.

Det er flust med døgnfloger og "one hit wonders" å spora i Idol-Norges 10 årige historie. Eg nemnar ikkje namn då eg ikkje hugsar dei.

Det var godt med andre fargeklattar og alternative kandidatar i dei innleiande rundane av årets Idol, men då me samla oss til den første offisielle Idol-vakjen i klubbhuset til Os Turn den kvelden Eirik gjekk inn i topp 10, byrja me å sjå konturane av noko stort.

Eirik var heilt åleine om å få ekstra tid til dommarkommentarar, og kvar gong dei stakk eit kamera opp i andletet hans, vart det "Sirkus-Eirik"-tid. For kvar fredag Eirik trumfa seg gjennom ei ny utfordring, auka interessa og positive tilbakemeldingar frå det eg vil kalla "oss som driv med musikk, men som har lite, eller inga interesse av kven som vinn Idol".

Vener og kjende som syslar med musikkstilar lysår frå Idol-verda, byrja på eige initiativ å posta ting på sosiale mediar, i Eirik sin favør. Anti-helten "Idol-Eirik" var fødd!

"Idol-Eirik" blei for kvar fredag eit veksande håp om at endeleg kunne ein ekte, talentfull og ikkje minst interessant musikar vinna Idol. Minna frå då rørleggjaren frå Arna vann Idol Norge, og enno meir absurd; World-Idol, var plutseleg attende.

Plutseleg var det med ein "underdog" som ikkje vart forma av Idol, men faktisk forma heile Idol-sirkuset.

Men det var ikkje berre på tv at ting skjedde. Veke for veke samla Os seg. Dette vart særs tydeleg på sosiale medier, og då spesielt i timane rett etter at Eirik nok ein fredag hadde leikt seg vidare. Utsegn som "no er eg stolt av å vera Osing" er ikkje kvardags å lesa som Facebook-status. Siste veka veka før finalen var vel "Idol", "Eirik", "hugs", "å", "stemma" dei mest brukte orda oss Osingar mellom. Gullbillettar til vakjen i Oseana blei den nye valutaen, og meg med fleire byrja å merka ei aukande interesse frå regionale og nasjonale mediar.

Så satt vi der då, fredag 10.05.13. Oseana hadde tatt på seg rolla som samfunnshus, TV2 hadde feilparkert bilen sin utanfor, og BA og BT har vel sjeldan vore så lenge på Os samanhengande nokon gong.

Og så gjekk det ikkje det heilt heim til Os...

Ein kan tru på hemmelege rakettbasar på den mørke sida av månen, og ein kan velja å tru at stemmesystemet til Idol er korrupt, og heile saka var avklara frå dag ein; at Eirik ikkje skulle vinna. Men grøne menn på Mars, og ein hemmeleg konspirasjon bak Idol er nok ikkje det som skar seg for Eirik, og oss på fredag 10.05.13. Her er kva eg trur hende:

Eirik var best, og fekk nok heilt klårt flest stemmer, heilt fram til det berre var han, og ho eg ikkje hugsar namnet på (løye det der...) som stod att.

Men så hende det fatale; alle dei som til då hadde stemt på Steffen, og la oss like så greitt kalla dei "Country-Noreg" med ein gong, kunne jo ikkje gje sine stemmer vidare til Eirik. Til det var Eirik alt for langhåra, høglytt, alternativ og rocka.

Ikkje klarte han å kneppa att skjorta si heller. Noreg gjekk hen og stemde fram det trygge, gode, litt traurige, flinke, men akk så sjellause. Det er ein grunn til at det er omtrent berre "Danseband-Svisj" og "Country-Svisj" som er att på tv nattestid.

Eg vel å konkludera med at Noreg til slutt stemde fram "Kjøttkaker og brun saus..."

Men. Er eg sur eller skuffa?

HELL NO!!!

No får me Eirik heim att. Han er nok den sama "bajassen" enno, einaste nye er at han har sete seg sjølv, Os, musikklivet i Os, og då spesielt Os-rocken på kartet. Og viktigast av alt; i løpet av ein vinter klarte Eirik å samla heile Os om ein, positiv tankje. Det skal han ha!

Avslutningsvis vil eg på vegne av alle oss som fekk ekstra høg Idol-feber, få takka alle sponsorar og medhjelparar for absolutt alt; mest av alt for ei genuin "ja, sjølvsagt"-haldning til kvar ein vill ide.

Til alle dykk foreldre som har ungar som no går rundt og flashar "rocke-teiknet"; daumat og dritstilig!!!

Og til Eirik; kom heim no, du skuldar nok klemmar til å få skrubbsår frå all klemminga. Mogleg du vert den første med diagnose: "Klemmesår"...

Og ein ting til, Eirik; takk for turen....!

Kjetil Osablod Grønvigh
Entusiast, musikksynsar, rockegeneral og faktisk med ei og anna country-plate i samlinga...