Eventyret er over for Alexander

Bildeserie:

Full skjerm

1 av 3

Torsdag 11. februar blei deltakarane i årets Robinson-sesong presentert av TV2.

– Eg tenkte at dei hadde kasta søknaden min, men dagen etter ringte TV2 og ville ha meg på intervju. Eit par veker seinare sat eg på flyet på veg til Filippinene, fortalte Alexander Skorpen (27) frå Os til Midtsiden i februar.

Med fire mot to stemmer blei Alexander stemt ut søndag for ei knapp veke sidan. Han var ein populær mann på øya og blei sett på som ein favoritt til å vinna, av 16 deltakarar nådde Alexander topp 6.

– Etter alliansen veka før følte eg meg trygg, eg trudde eg var inne, men den var visst berre gjeldande i akkurat den runden. Eg var veldig innstilt på å vinna, så eg blei skuffa. I ettertid ser eg jo at eg var godtruande, seier Alexander til Midtsiden.

– Kva med Caroline, som TV2 omtaler som ein «kjærast»?

– Vi fann tonen og hadde det koseleg saman, men ting blir litt blåst opp når det kjem på TV. Vi pratar saman enno, men det er ikkje noko meir enn det. Ho var min einaste allierte, noko som gjorde det endå meir overraskande og skuffande å bli stemt ut.

Lågmælt strategi

Det var først mot slutten at Alexander blei innlemma i ein allianse, som altså ikkje varte lenge.

– Kva strategi hadde du?

– Ikkje anna enn å ikkje prata så mykje. Eg ville heller vera ein som dei andre kunne slappa av saman med, eg er i grunner ikkje typen til å ta ordet heile tida.

– Eg fekk spørsmål av Christer (Falck) om eg ikkje blei irritert og sint på dei andre av og til. Men eg var aldri i posisjon til å laga drama, du kan ikkje stå og kjefta og skrika når du står åleine.

Merka saknet då pappa kom på besøk

Skorpen seier han på førehand hadde høyrd at det å delta på Robinson var som å leva i ei boble, men han trudde ikkje at han kom til å oppleva denne bobla så tydeleg som han faktisk gjorde.

– Det var noko av det eg likte med opphaldet, å vera vekke frå kvardagen, frå pc, mobil, tv og resten av omverda. Det er sosialt, du får tid til gode samtalar og du får tid til å tenkja. Tankane flydde av garde.

– Eg har aldri skrive dagbok, men kort tid etter at eg kom tilbake fekk eg låna penn og papir. Eg måtte berre skriva ned nokre av tankane mine etter opphaldet, kanskje det kan vera kjekt å lesa om eit år eller to.

– Sakna du noko mens du var på øya, eller var det periodar du var så lei at du ville heim?

– Eg ville aldri heim, fokuset var på det å vinna, og på oppgåvene vi fekk frå dag til dag. Eg er vant med å sjå familien min litt sjeldan, sidan eg bur i Stavanger, og var som sagt i denne bobla. Det var først då vi vann konkurransen der det å få besøk var premien, då pappa kom til øya, at eg merka kor mykje eg sakna han og resten av familien.

Magne Skorpen fekk eit døgn på øya saman med sonen og resten av venane og konkurrentane.

Konstant fokus på mat

Samtidig som kvar dag handla om å overleva, både fysisk og i konkurransen, blei det mykje dagdrøyming om mat.

– Så sant vi hadde ledig tid så prata vi om mat, og det var ikkje noko avansert gourmet vi sakna. Eg veit ikkje kva eg hadde gjort for ein Capri-pizza frå Os mens eg var på øya, seier Alexander og ler.

Ein dag då dei fekk reisa til fastlandet og eta så fekk dei ta med litt mat til øya. Alexander hadde med seg sjokolade, som han rasjonerte heilt til siste rute.

– Eg sparte éin bete som eg bestemte meg for at eg ikkje skulle eta. Det heldt til det var ei natt eg ikkje fekk sova. Det var heller ikkje nokon eg kunne prata med om mat, så då rauk også den siste sjokoladebeten til.

Utelukkande positiv oppleving

Etter at han blei stemt ut gjekk turen til eit motell på fastlandet på Filippinene. Der hadde faren sett igjen noko mat og snop.

– Eg åt alt, det såg sikkert ut som om eg aldri hadde sett mat før.

Ei god seng var ikkje eit like godt gjensyn.

– Etter så lang tid på bakken var det ubehageleg med seng og dyne. Eg fekk dessutan ikkje sova, det blei for mange tankar om kva eg kunne gjort annleis, så eg la meg på flisene på badet, der blei eg liggande og grubla.

Bortsett frå at han ikkje vann ser Alexander på opphaldet, og merksemda han har fått etter å ha vore på TV2 denne våren, som utelukkande positivt.

– Det har berre vore hyggelege tilbakemeldingar og helsingar, både i Stavanger og spesielt heime i Os. Sist eg var på Catten fekk eg ikkje fred, men det var berre kjekt.

Såg pappa-episoden heime på Strøno

Dei fleste episodane har Alexander sett saman med venar i Stavanger. Han synest det var spennande å sjå, og han synest TV2 har gjort ein veldig god jobb med klippinga.

– Det var vanskeleg å ikkje snakka om alt som skjedde på øya. Då var turane til Oslo gode å ha, å møta dei andre deltakarane og prata. Thomas, som er frå Stavanger, var ein bitter fiende på øya, noko folk i Stavanger kommenterte. Dei sa dei skulle ønska at vi var på same lag. Han er den eg i dag har mest kontakt med.

Alexander var heime på Strøno i konfirmasjon då episoden der faren kom på besøk blei vist.

– Det var veldig kjekt å sjå den saman med familien, og det kom nok ei tåre i auga på mor då ho såg meg og pappa i lag på skjermen.

– Har erfaringa endra deg eller ditt syn på enkelte ting?

– Kanskje når det kjem til synet på reise. Du treng ikkje komfort og luksus for å ha ei god oppleving, det å reisa kan ha stor verdi sjølv om det er enkle kår.

– Kva blir di neste reise?

– Vi skal fire venar til Frankrike under fotball-EM, i bubil. Det blir nok både enkelt, spennande og kjekt, og ja, vi tar nok med telt i tillegg.

No er det berre fem deltakarar igjen på øya.