– Auka fokus på kvalitet og økonomi

Bildeserie:

Full skjerm

1 av 2

Leiaren i Os Høgre, Susanne Sperrevik, følge stortingspolitikaren rundt. Første post på programmet var møte på Luranetunet med einingsleiar for pleie og omsorg, Aud Winsents.

Her var Skutle særleg oppteken av anbodsdrifta, korleis denne prosessen har vore, og erfaringar frå den.

Ønske om ei eining

Winsents fortalde korleis Luranetunet har vore drifta dei siste 12 åra.

– Først dreiv Aleris den private delen av Lurane, og i neste omgang vann Norlandia anbodet. Det var jo ein form for samarbeid sjølv om det var to ulike arbeidsgjevarar inne i bildet, men det er noko heilt anna no, seier ho og viser til at kommunen vann anbodet i siste konkurranse, og er halvvegs i perioden.

– Vi har hatt eit ønske om ei eining, og vi er veldig glade for det vi har no. Pasientar og pårørande har nok ikkje merka så mykje til at noko har vore kommunalt og noko privat. Dei tilsette har stort sett vore dei same, og det er dei som har fått utfordringane med bytte av arbeidsgjevar, kvalitetssikringssystem og andre administrative ulikskapar.

Måtte tenkja seg om

At konkurranseutsetjinga har vore med å pressa driftsutgiftene er det ingen tvil om.

– Konkurranseutsetjinga gjorde at vi måtte tenkja oss om med omsyn til både økonomi og kvalitet. Vi såg at vi greidde å driva våre avdelingar i balanse, så kvifor skulle vi ikkje greia å driva dei to som var på private hender også? Konkurransen er ikkje i det daglege i den forstand, men no når alt er på kommunale hender får vi stordriftsfordelar som vi ikkje hadde før, og vi ser at personalet i større grad kan gå på tvers av avdelingane og hjelpa kvarandre om det er naudsynt.

Vikingtrøbbel

Også den planlagde utvidinga av Luranetunet vart diskutert, og det same vart stillingsprosentar.

– Vi har planlagt utvidinga i drifta av nye Lurane som ei utviding av den kommunale delen. Det blir eit flott anlegg, når vi berre får kome i gong med det, sa Winsents og gav ei kjapp innføring i «vikingtrøbbelet» som no heftar prosjektet.

Prøvar ut langturnus

Winsents seier at det ikkje er utført nylege undersøkingar med omsyn til ufrivilleg deltidsstillingar.

– Det vi ser - erfaringsmessig - er at vi gjerne har fleire søkjarar til 80 prosent stillingar. På den forrige undersøkinga såg vi at fleire av dei som i utgangspunktet kunne tenkt seg større stilling, valde vekk denne for å kunne bli på den avdelinga dei alt jobbar på. Så trivselen trumfa stillingsprosenten.

– Det er ein kabal å få dette til å gå opp, og syta for at vi har tilstrekkeleg kompetanse her på helg, men stort sett går det bra. Vi har også eit prøveprosjekt der nokre av våre tilsette prøvar ut ei ordning med langturnus. Og så langt ser det ut som det fungerar godt for dei som prøvar ut.

Svarar for seg

Ei lita omvisning vart det også tid til, og Skutle fekk besøkja både den kommunale buavdelinga og den konkurranseutsette dementavdelinga. Der traff han både tilsette og bebuarar, som gav meir hjerneføde til den unge stortingspolitikaren. Dei tilsette skrytte av den kommunale drifta, leiinga, og etterutdanningstilbod, medan dei eldre villeg viste at dei følgjer med og og likar å diskutera enno.

– Eg har ikkje sett deg på talarstolen i spørjetimen trur eg? kjem det frå ei eldre dame som helst skulle kvilt middag, men som gjerne viser fram den koslege og romslege leiligheita si..

– Nei, det er vel mest dei som sit i opposisjon som stiller spørsmål der, seier Skutle med eit smil.

– Ja, då må de svara for dykk då!, kjem det kjapt frå senga.

Fokus på fråver

På dementavdelinga i andre etasje ventar avdelingsleiar Sølvi Fagertveit. Ho har hatt denne stillinga både under privat og kommunal leiing.

– Vi har det veldig bra no. Vi har fått denne kostnadstankegangen inn i blodet, og eg ser at det å kunne snakka ope med medarbeidarane er ein fordel. «Har du det bra? Om du blir borte frå jobb kostar det 2000 kroner å ta inn ein vikar for deg.» Det høyres gjerne banalt ut, men openheit er med å fremjar trivsel. Vi har eit konstant fokus på sjukefråvær, og trivsel på jobben. Og vi har ikkje høgt fråver, og det er lite gjennomtrekk på personalet. Folk trivest her, og det er viktig, seier Fagertveit.

– Det aller viktigaste er at vi er her for dei eldre, og at dei har det så bra som mogleg, og dei tilsette gjer ein betre jobb om dei har det bra også.

Arbeidskrevjande «kunstform»

Fagertveit og Winsents fortalde også om kor mykje ressursar som vert knytt opp til anbodsprosessane, og tenesteleverandørbytte.

– Å skriva anbod er svært tidkrevjande, og omlag ein kunst, og all tida som går med til anbodsarbeid er tid som skyv på andre oppgåver, seier Winsents.

– Men for å samanfatta litt: Anbodsdrifta har vore med å effektivisera og innføra auka fokus både på økonomi og kvalitet, kan det seiast slik? spurde Skutle, og fekk igrunn gehør for denne konklusjonen både frå tilsette og partikollega Sperrevik.

– Det er ikkje sikkert vi hadde hatt den drifta og organisasjonen som vi har i dag om det berre hadde fått skura og gå i den kommunale tralten vi hadde før delar av drifta vart konkurranseutsett