Alt heng i hop - Karen jobbar med å endra dine val

Ho har tittelen «leiar for friskliv og meistring Os», men Karen Hope Nilsen er òg med på emneknaggar som motivator og livsstils-coach.

Stillinga har levd eit litt nomadisk liv i kommunen sidan den vart oppretta, men i den nye Bjørnafjorden kommune vil den bli ein del av «helsefremjing og rehabilitering».

Fokus og oppfølging

Karen jobbar med kosthald, bevegelse, tobakk, søvn, stressmeistring og psykisk helse som fokusområde.

– Alt dette heng saman og påverkar korleis vi har det. Eigentleg er jo dette enkelt; et nok grønsaker og fullkorn, beveg deg meir, stump røyken, sov nok og hugs å ikkje stressa for mykje - men så enkelt er det ikkje for alle.

– Det er desse eg vil hjelpa med å endra fokus frå det ytre, og heller ha eit fokus på det indre, betre energi, glede og overskot i kvardagen.

Kva ligg bak?

Karen fortel at ho ofte treff menneske som er sin eigen verste fiende.

– Det ligg ofte noko komplisert bak ei dårleg eller sviktande helse, og dei finn ikkje det naudsynte fokuset. Dei får ikkje til å «berre ta seg saman». Du kan ha ein sjukdom eller ei liding som ikkje er synleg for andre, og dei opplever lite forståing frå samfunnet elles.

Karen fortel vidare om personar som slit med fordømmande reaksjonar grunna overvekt, eller skam fordi dei nyttar NAV, og det vert skapt eit bilde av at dei ikkje gidd, eller berre vel snaraste og enklaste vegen her i livet.

Janteloven rir - er det ikkje lov å vera sjuk?

Karen fortel at ho opplever, om ikkje manglande, så eit skeivt fokus på det å vera sjuk.

– Eg ønskjer at det ikkje skal vera skamfullt å vera sjuk. Du skal ikkje ha dårleg samvit eller lågt sjølvbilde bak det å ikkje meistra i livet. Altfor mange ser på Facebook og sosiale media som samanlikningsgrunnlag på deira eigne liv.

– Då er det fort å bli skuffa når du ser at «alle dei andre» er så vellukka og lykkelege.

Det byrjar med aksept

Karen fortel at ho i hovudsak driv med éin til éin oppfølging av personar som treng eit skifte i livet.

– Eg har òg treningsgrupper og kurs, men det viktigaste eg gjer er å jobba med aksept - er det lov å kjenna på at ein ikkje heilt strekk til om dagen? Kva kan eg gjera, og kva kan eg gjera for å endra på situasjonen?

Tenesta Karen og kommunen tilbyr strekk seg hovudsakleg over tre til tolv månader, men gjerne lengre om det syner seg å vera naudsynt.

Til no har 70-80 personar i året fått hjelp av tenesta.

– Eg elskar jobben min - og for meg er det stort å kunna hjelpa «deltakarene» å finna dei gode løysningane i liva sine.