VM-oppkøyring med Olaf Tufte

Bildeserie:

1 av 1

Meir eller mindre i to månader samanhengande har Erling Øyasæter og Arne Hadler-Olsen lagt på treningsleir på Årungen like utanfor Oslo. Like fram til OL hadde dei selskap av Olaf Tufte, Kjetil Borch og dei andre landslagsutøverane som har forsvart Noregs ære i Rio med to bronsemedaljer på vatnet.

– OL-roerane var her til dei reiste til Rio. Det var veldig bra. Vi lærte litt teknikk og plukka opp tips frå dei, fortel dei to.

Gjer noko riktig

Dei to gutane legg ikkje skjul på at det var inspirerande å trena side om side med dei beste landslagsutøverane.

– Det er inspirerande å sjå korleis dei har klart å komma seg vidare. Olaf som har kome tilbake etter motgang, og Kjetil som berre fire månader før OL fekk Olaf som makker. Det gjer at vi får nokre tanker og ideer om kva som skal til for å koma seg til Tokyo om fire år, seier Arne.

– I tillegg er det gøy å sjå dei tek medaljer i Rio. Det syner at norsk rosport gjer noko riktig og at vi er ein god ronasjon, sjølv om vi ikkje er så mange. Det har vore veldig gøy å sjå og lære av det dei gjer i kullissene, supplerer Erling.

Har letta på trøkket

Sjølv er dei to roerane frå Os i gang med dei siste førebuingane fram mot avreise til U23-VM i Rotterdam førstkommande fredag.

– No er vi ferdige med all hardtrening og har lite trening for å få energi til meisterskapet.

Med lite trening er det framleis snakk om to økter for dagen, men med ein anna intensitet enn under hardtreninga.

– I den harde perioden er det mykje mengde og lange lengder, i tillegg til ein god del styrketrening. No er det meir fokus på tempo og kortere lengder.

– Formen byrjer verkeleg å komma. Vi har god fart på kvar økt.

– Kan bli litt lei

Med ei to månader lang treningssamling er det fare for at ein kan bli litt lei. Både av trening og kvarandre.

– Det er klart ein blir litt lei innimellom, men vi har brote det litt opp. Vi har fått oss ein tur heimom og hatt ei veke på treningssamling i Sverige for å få litt nye inntrykk. Ellers så freister vi å finna på litt ting utanom øktene, som å ta ein tur inn til Oslo for å finna på ting der inne. Du har heilt rett i at Årungen kanskje ikkje er verdas navle kor det skjer så veldig mykje spennande utanom roinga, ler dei to.

Møter båter på OL-nivå

Erling og Arne skal i VM ro dobbelt-firer. I klassen er det per no meldt på 17 båter, inkludert den norske.

– Vi veit ikkje så mykje om dei andre båtane, men det er nok eit jamnt høgt nivå som møter oss. Du har dei store ro-nasjonene som til dømes Tyskland, England, New Zealand og Australia som stiller med båter som nok har som mål å komma seg til eit framtidig OL. Eg vil nok tru at det er fleire av båtene som allereie held eit nivå på høgde med det vi har sett i Rio, seier Erling.

– Kulast med A-finale

Dei to ror forsøket førstkommande søndag, saman med Jørgen Nilsson og Adrian Lindgren.

– Kva forventningar har de til meisterskapet?

– Det kulaste er jo å komma til A-finale. Det blir veldig vanskelig, men det er det vi jobbar mot og det som er målet.

– I forsøksheatet må ein bli av dei to beste båtane for å gå direkte til semifinalen. Om ikkje blir det oppsamlingsheat, kor dei tre beste kvalifiserar seg til semien. Der kjempar ein om å komma til A- eller B-finale. Kjem ein ikkje til semien, så blir det automatisk C-finale, forklarar dei to.

Små, men gode

Det er første gang dei to roerane frå Os Roklubb sit i same båt.

– Du veit eg er 94-modell og Arne 96-modell. Eg hadde tatt ei pause då Arne slo igjennom. Når eg kom tilbake, så var Arne i USA, så vi har ikkje rodd saman før, men det er jo gøy at vi er to Os-roarar i same båt. Vi er jo ikkje ein så stor roklubb, seier Erling.

– Det som òg er litt morsomt er at Jørgen og Adrian også kjem frå same klubb. Dei ror for Tønsberg, som tilliks med Os er ein realtivt liten klubb. Eg tenkjer det kan vera bra for dei andre, yngre i klubben, å sjå at ein kan koma på landslaget sjølv om ein kjem frå ein mindre klubb, supplerar Arne avslutningsvis.